Wie in Málaga gaat fietsen en de boulevard in zuidwestelijke richting volgt, komt er vrijwel zeker langs. De schoorsteen van de voormalige loodfabriek aan het strand van La Misericordia.
Alle Malagueños kennen deze toren, maar eigenlijk weet niemand de echte naam. De schoorsteen staat vooral bekend als “La torre de Monica”, ofwel de toren van Monica. Maar wie is Monica en waarom is er een toren naar haar vernoemd? We doen dit prachtige liefdesverhaal uit de doeken!
Puberliefde in Málaga
Het was 1992 toen José Carlos, 15 jaar oud, op het strand van El Bajondillo in Torremolinos verkering vroeg aan een heel speciaal meisje, Monica. Ze was met afstand het mooiste meisje van de klas. Groot was zijn opluchting toen ze volmondig “SI” zei! Ze zijn het gelukkigste paar op de wereld, tot ze op een vrijdagavond in het voorjaar van 1993 ruzie krijgen. “Een typische ruzie tussen twee verliefde pubers”, zegt José Carlos “Ik zou niet eens meer weten waar het over ging”.
Die avond gaat hij boos naar huis. Wanneer ze elkaar op zaterdag bij toeval treffen, vraagt Monica of hij die avond uitgaat. “Nee”, zegt José Carlos, want hij heeft andere plannen.
De volgende ochtend staat José Carlos bij Monica aan de deur. Hij vraagt Monica of ze met hem een rondje wil rijden op de brommer. Met enige tegenzin, want ze is nog steeds boos, gaat Monica met José Carlos mee. Hij rijdt regelrecht naar de schoorsteen van de oude loodfabriek.
Eenmaal aangekomen, kan Monica haar ogen niet geloven. Op de hele hoge toren ziet ze met grote letters MONICA staan. “Ik was natuurlijk erg verrast en onder de indruk dat hij dat voor mij gedaan had”, vertelt Monica. “Maar ik was natuurlijk nog wel een beetje boos, dus deed aanvankelijk net alsof het me niet zoveel deed”. Uiteindelijk valt het stel elkaar toch in de armen en komt het weer goed met hun puberliefde.
Te weinig verf
Eigenlijk wilde José Carlos heel groot “Monica te quiero” (Monica, ik hou van je) schrijven. “Maar halverwege kwam ik verf te kort, dus heb ik het maar bij de naam alleen gelaten”, zegt José Carlos. “Ik had het nog wel zo goed uitgedacht en zelfs een schaalmodel gemaakt. En ik had wel twee emmers verf gekocht. Gelukkig was ik dol op abseilen, anders had ik het nooit getrokken om een hele nacht aan die touwen te hangen”. Uiteindelijk werpt het zware werk van die nacht zijn vruchten af en blijft het jonge stel alsnog samen.
‘Mijn’ toren
Hoe het verder ging met José Carlos en Monica? Ze bleven samen en vertrokken naar Tenerife, omdat ze daar makkelijker werk konden vinden.
Nu ruim twintig jaar later zijn ze getrouwd en hebben twee kinderen. “Trouwen deden we in Málaga, omdat dat natuurlijk een speciale plek voor ons is”, zo vertelt Monica. “En elke keer als we in Málaga zijn, gaan we even langs mijn toren. Want al staat mijn naam er al jaren niet meer op, het is en blijft mijn toren, de toren van Monica.”
Door: Sander Klomp
